Speech van voorzitter Han Smits

Een hartelijk welkom voor iedereen hier aanwezig en in het bijzonder voor onze Vrienden en Vrijwilligers namens het bestuur van het Kruysenhuis. Een bestuur dat in de volle breedte voor deze expositie veel werk heeft verzet. Het is telkens weer een uitdaging om een aansprekende en spannende expositie in het museum te krijgen. Soms dient zich spontaan een gelegenheid aan. Soms moeten we zelf als museum aan de bak. Zelf iets goeds  bedenken. En dat hebben we nu gedaan door overal vandaan bij particulieren kunst te gaan lenen. Kruysen-kunst wel te verstaan.

En voor dit memorabel moment van 20 jaar Kruysenhuis nog even in het kort wat historie, allereerst over de familie Kruysen: vader Jan, geboren in het jaar 1874 in Liempde en overleden in 1938 in Eindhoven. Getrouwd met Barbara van Dijk. Ze kregen samen een grote schare aan kinderen. Bij hun laatste kind overleed Barbara in haar kraambed. Dat gebeurde nadat ze al jaren in de kerktoren hadden gewoond op het kerkhof van Woensel. Jan bracht het grootste deel van zijn kinderschare onder in kindertehuizen en trok de wereld in. Later keerde hij weer terug naar Brabant en vestigde zich met zijn tweede vrouw in Oirschot in 1924, in de Fluterd in de Boterwijk. Daar komt dus de connectie met Oirschot vandaan.

Anton, oudste zoon van Jan trad in de voetsporen van zijn vader en had ook talent. Hij heeft zelfs in Geneve/Montreux gestudeerd en huwde met Willy van Berkel uit Rotterdam, u weet wel die van de rode vleessnijmachines en weegschalen. Hij kon dankzij haar reizen en studeren.

Maria, de dochter van Jan schilderde ook – daar hangt hier ook werk van - maar die is nooit echt doorgebroken.

Anton en Willy kregen in 1933 een tweede zoon,  genaamd Bernhard, die in Montreux geboren is. De eerste zoon was overleden. Na enige tijd zijn zij gescheiden en Anton leerde een Francaise kennen, Louck Donn en leefde toen in Frankrijk.  Tijdens de oorlog heeft Anton nog enige tijd in Nederland gewoond waaronder aan de markt in Oirschot. Dat is de connectie van Anton met Oirschot. Later gingen ze weer terug naar de omgeving van Chartres. Anton was in Frankrijk een gerespecteerd kunstschilder.

Zoon Bernhard was ook kunstzinnig maar vooral op een ander vlak. Een bijzondere man, die aanvankelijk ook schilder wilde worden, maar later toch besloot om zanger te worden. En diepzeeduiker. Maar ook hij had een connectie met Oirschot. Zo bijzonder zelfs dat het zijn wens was om in 2000 hier in Oirschot begraven te worden.

Onder de kinderen van Bernhard was zoon André.  André is een beeldend kunstenaar en is  docent sculptuur aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Waar ook zijn vader aanvankelijk is opgeleid. Hij won in 2011 de Ouburg Prijs  van de gemeente Den Haag. En zijn zuster Monique is een gewaardeerd vrijwilliger hier in ons museum.

Dus hiermee heb ik u voor zover dat nog nodig was  kort kennis laten maken met de familie. In die connectie met Oirschot zat 20 jaar geleden de aanleiding om hier een Kruysenmuseum op te richten.

In  november 1992 spraken met elkaar een aantal heren voornemen uit tijdens een eerste vergadering . Die heren waren  Joop Vullings, Frits Speetjens, Cees van Leuven, Hans Bies en Henk Mauser. In februari 1993 passeerde de notariële akte waarmee formeel “ de Stichting Kruysenhuis “ werd opgericht. Die Stichting had en heeft nog steeds drie doelen:

1.     Het oprichten en beheren van een museum vooral gericht op tekeningen en schilderijen van Jan en Antoon Kruysen en anderen,

2.     het bevorderen van een museale collectie van Jan en Antoon Kruysen en

3.     tenslotte het behartigen ven algemeen maatschappelijke en ideële belangen binnen de gemeente Oirschot met name op cultureel gebied. `

De opening vond plaats op 1 november 1996 met een expositie van werken van de familie Kruysen. In en aan het pand van de Lebro - dit pand dus - werden bouwkundige wijzigingen doorgevoerd. Echter, 20 jaar geleden had het museum nog geen eigen collectie. Alle stukken werden in bruikleen genomen van particulieren en verzamelaars. Met name Joop Vullings had de de logistieke taak op zich genomen. Men heeft destijds met 37 schilderijen geëxposeerd.

Nu hebben we het weer zo gedaan. We hebben deze expositie ingericht met bijzondere werken, die bij mensen in de huiskamer hangen en soms zelfs op zolder staan.  Ook nu weer  zijn Joop en ook de rest van het bestuur erin geslaagd om 63 werken bijeen te brengen, die grotendeels nog nooit zijn geëxposeerd. We zijn dan ook heel blij dat de eigenaren ze voor een tijdje aan ons willen toevertrouwen, zodat alle liefhebbers er van kunnen genieten.

Dan staan we nu hier 20 jaar na de openingsexpositie. Van meet af aan zijn er veel mensen die gedurende langere tijd aan de exploitatie van het museum hebben meegewerkt. Er is er echter maar één, die dat al 20 jaar onafgebroken heeft gedaan en nog doet. Eerst als voorzitter van het bestuur en de laatste jaren als (onmisbaar) bestuurslid. Om het zogenaamd wat rustiger aan te doen. Maar rustig aan doen staat niet in zijn woordenboek en dus gaat hij er nog steeds vol in. Ik heb het natuurlijk over Joop Vullings, de verpersoonlijking van 20 jaar Kruysenhuis en ik stel voor dat we hem daarvoor danken met een enorm applaus.

En dan nu het heden en de toekomst van ons museum.

Het bestuur van het Kruysenhuis is van mening, dat de wijze waarop we 20 jaar lang dit museum hebben gerund met veel succes door aansprekende exposities en dito activiteiten prima was.

Maar de huidige trend:

1.     Subsidiebeleid van de overheid en sponsorbeleid van bedrijven is allesbehalve vanzelfsprekend voor kleine musea; echter wij zijn blij dat we tot nog toe nog steeds gemeentesubsidie hebben mogen ontvangen, zij het dat die wel is gereduceerd.

2.     Door de afnemende mogelijkheid om betaalde diensten te laten verrichten, hangt de exploitatie steeds meer af van vrijwilligers. Maar die zijn steeds minder beschikbaar.

3.     Het bestuur moet dus steeds meer - in tegenstelling tot jaren geleden - buiten de bestuurstaken ook operationele taken uitvoeren.

Het is de harde realiteit van vandaag. Daar moeten we mee dealen. Dus nu zullen er aanpassingen moeten worden bedacht en geïmplementeerd om beter om te kunnen gaan met die nieuwe trend. Zodat we in de toekomst voor meer mensen aantrekkelijk worden. Samen met vrijwilligers, vrienden, sponsoren en bezoekers van kunst en cultuur genieten en er aan werken.

Doelen:

1.     Meer mensen bereiken met onze activiteiten waaronder exposeren; maar meer dan alleen exposeren

2.     Betere samenwerking met andere groepen en stichtingen die zich met kunst en cultuur bezig houden

3.     Maximaal ondersteunend aan waar de gemeenschap lokaal en regionaal behoefte aan heeft.

Wij gaan daar in 2017 stevig op inzetten en ik hoop dat daar een heleboel mensen - waaronder u hier -  aan mee willen gaan werken. We houden u op de hoogte en ik dank u voor uw aandacht en vooral uw geduld.

terug naar boven